باسلام

دوست گرامي؛ روايت اول كه شما فقط دو كلمه از آن را ذكر كرده ايد به اين صورت آمده است كه امام باقر عليه السلام مي فرمايند: حضرت حجت عجل الله تعالي فرجه بعد از ظهور از برخي از اصحاب رسول الله صلي الله عليه و آله انتقام مي گيرد بعد سوال مي شود كه چرا رسول الله صلي الله عليه و آله از آنها انتقام نگرفت ايشان مي فرمايند: «إن الله تبارك وتعالى بعث محمدا صلى الله عليه وآله رحمة وبعث القائم عليه السلام نقمة» خداوند محمد ص را بر روش رحمت بر مردم و حضرت حجت را بر روش عقوبت و انتقام مبعوث مي كند. بنا بر اين در اين روايت هم به لحاظ لفظ و هم معني تحريف و دست كاري شده است.

اما روايت دوم در آن تحريف بيشتري صورت گرفته است اين روايت از امام صادق عليه السلام به دو صورت نقل شده است: 1- «إذا قام القائم ، سار إلى الكوفة ، فهدم بها أربعة مساجد ، ولم يبق مسجد على الأرض له شُرَف إلا هدمها ، وجعلها جماء» در اين روايت سخن از تبديل مساجد كنگره دار به مساجد ساده و بدون كنگره و تبديل مساجد كم جا به مساجد جا دار و وسيع است كه اشكالي در آن ديده نمي شود. مضاف به اينكه او امام منصوب از طرف خداوند و متولي اين امور مي باشد.

اما روايت دوم در اين مورد اين است: «إذا قام القائم هدم المسجد الحرام حتى يرده إلى أساسه وحول المقام إلى الموضع الذي كان فيه» مسجدالحرام و مقام ابراهيم را خراب كرده و به محل اصلي آن بر مي گرداند و اين همان آرزويي است كه رسول گرامي طبق روايات اهل سنت سعي در تحقق آن داشتند ولي به خاطر اينكه قوم عايشه قريب العهد به جاهليت بودند از انجام آن صرف نظر كردند. به اين روايت توجه كنيد:

عن عَائِشَةَ رضي الله عنها قالت سَأَلْتُ النبي صلى الله عليه وسلم عن الْجَدْرِ أَمِنَ الْبَيْتِ هو قال نعم قلت فما لهم لم يُدْخِلُوهُ في الْبَيْتِ قال إِنَّ قَوْمَكِ قَصَّرَتْ بِهِمْ النَّفَقَةُ قلت فما شَأْنُ بَابِهِ مُرْتَفِعًا قال فَعَلَ ذلك قَوْمُكِ لِيُدْخِلُوا من شاؤوا وَيَمْنَعُوا من شاؤوا وَلَوْلَا أَنَّ قَوْمَكِ حَدِيثٌ عَهْدُهُمْ بِالْجَاهِلِيَّةِ فَأَخَافُ أَنْ تُنْكِرَ قُلُوبُهُمْ أَنْ أُدْخِلَ الْجَدْرَ في الْبَيْتِ وَأَنْ أُلْصِقَ بَابَهُ بِالْأَرْضِ .

... أَسوَدِ بن يَزِيد از عائشه رضي الله عنها نقل كرده كه گفت : از پيامبر صلى الله عليه وسلم در مورد حجر اسماعيل پرسيدم كه آيا جزء كعبه است يا نه ؟ فرمود : بله ، گفتم : پس چرا مردم آن را جزء كعبه نمي‌دانند ، فرمود : زيرا كه قوم تو توان اين كار را نداشتند ، گفتم : حكم درب آن كه از زمين بالا است(ووارد شدن به آن محتاج عبور از پله‌هاي آن است) چيست ؟ ، فرمود : اين كار را قوم تو كردند تا هر كه را خواستند ، وارد كرده و هر كه را خواستند از ورود به آن منع نمايند ، اگر نبود كه قوم تو قريب العهد به دوران جاهليت‌اند و مي‌ترسم كه دلهاي آنان انكار كند ، حجراسماعيل را داخل در كعبه نموده و نيز درب آن را به زمين مي‌چسباندم . (صحيح البخاري ، ج 2 ص 573)

اما روايت سوم به اين صورت است: «والويل كل الويل لمن خالفه وخالف أمره ، وكان من أعدائه ، ثم قال : يقوم بأمر جديد ، وسنة جديدة وقضاء جديد ، على العرب شديد ، وليس شأنه إلا القتل» واي بر كسي كه با او مخالفت كند و از دشمنان او باشد اوامر و روش و حكم او نو و تازه است و بر عربها سخت مي گيرد روش او با مخالفان فقط قتل است و با مخالفان كنار نمي آيد. اگر روايت درست بيان شود اشكالي در آن نيست.

روايت چهارم هم اصلاً در آدرس مشخص شده وجود ندارد بلكه به اين صورت آمده است: «يبايع الناس على كتاب جديد» با مردم بر اساس كتاب جديد بيعت مي كند. بيعت بر اساس احكام و قوانين كتاب مي باشد نه با لفظ آن لذا در اينجا هم منظور از يبايع علي كتاب جديد يعني بر اساس تفسيري كه ايشان از كتاب ارائه مي نمايند بيعت مي كنند بدون شك قرآن در طول تاريخ دچار تفسير به راي ها و تاويل هاي نابجا شده چنانكه حضرت امير عليه السلام در نهج البلاغه مي فرمايد: «يأتي علي الناس زمان، لايبقي فيه من القران الا رسمُه، و من الاسلام الا اسمُه، و مساجدهم يومئذ عامرة من البناء، خراب من الهدي... ؛ روزگاري بر مردم فرا مي‌رسد كه از قرآن، جز نشانه (نوشته اي) و از اسلام، جز نامي (گفتاري) چيزي به جاي نمي‌ ماند.» لذا ايشان بر اساس همان قرآني كه حضرت امير عليه السلام طبق تاريخ نزول و به همراه شان نزول و تفسير آنها كه برگرفته از سخنان حضرت رسول نوشته اند و خلفاي وقت آن را نپذيرفتند حكم مي كنند و طبق آن از مردم بيعت مي گيرند.

در روايت پنجم موردي به نظر نمي آيد ايشان براي اثبات امامت خود از آنها استفاده مي كنند.

در مورد روايت ششم هم در ضمن روايت چهارم توضيح داده شد.

روايت هفتم اشتباه است آنچه در آدرس مذكور آمده به اين صورت است: « إذا قام قائم آل محمد استخرج من ظهر الكعبة سبعة وعشرين رجلا خمسة وعشرين من قوم موسى الذين يقضون بالحق وبه يعدلون وسبعة من أصحاب الكهف ويوشع وصي موسى ومؤمن آل فرعون وسلمان الفارسي وأبا دجانة الأنصاري ومالك الأشتر .» شايد ايشان از اينكه 25 نفر از قوم موسي و 7 نفر از اصحاب كهف و يوشع وصي موسي در بين اصحاب امام زمان عج آمده چنين برداشتي داشته كه برداشت غلطي است.

روايت هشتم هم در آدرس مذكور نيامده است ولي در جاهاي ديگري آمده كه منظور روش ايشان در قضاوت است مثل اينكه با گناهكاران بدون اينكه كسي شكايتي داشته باشد برخورد مي كند و مظالم را به صاحبان آنها بر مي گرداند در هر كجا باشند. بدون اينكه كسي شهادت دهد يا شاهدي باشد حكم مي كند و... و اينها همه حاكي از تسلط عظيم ايشان بر اوضاع و اجازه الهي بر انجام اين اقدامات است.

اين امور همه مقتضاي ماموريت بزرگ ايشان بر تشكيل حكومت جهاني توحيدي كه تحقق آن آرزوي همه انبيا و اوصياست مي باشد.

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

(1)

با سلام

دوست گرامي

اولين باري که اسلام وارد ايران شد، در زمان رسول الله ص و به دست اميرالمومنين(ع) بوده .آن زماني که رسول الله صلي الله عليه و آله، صديق اکبر(ع) را به يمن فرستاد و حتي بدون اينکه يک نفر کشته شود و خوني ريخته شود،مسلمان شدند.

تاريخ گواه اين هست که يمن در آن زمان،از ايران بوده است.و اولين منطقه ايي از ايران که اسلام در ان وارد شد،منطقه يمن بوده است. طبري سني در تاريخش آورده:مرزوان دو پسر داشت که يکي از آنها عربي را دوست مي داشت.او را پادشاه يمن کرد و خودش از دنيا رفت،وقتي خبر به کسري رسيد که اين شخص به زبان عربي شعر مي گويد و از زبان عربي خوشش مي آيد،او را عزل کرد و باذان ايراني، را به جاي او فرمانده کرد و باذان آخرين کسي است که از عجم(ايراني ها)فرمانده يمن بوده است.وکان للمروزان ابنان أحدهما تعجبه العربية ويروي الشعر يقال له خر خسرة والآخر أسوار يتکلم بالفارسية ويتدهقن فاستخلف المروزان ابنه خر خسرة وکان أحب ولده إليه على اليمن وسار حتى إذا کان في بعض بلاد العرب هلک فوضع في تابوت وحمل حتى قدم به على کسرى فأمر بذلک التابوت فوضع في خزانته وکتب عليه في هذا التابوت فلان الذي صنع کذا وکذا قصته في الجبلين ثم بلغ کسرى تعرب خر خسرة وروايته الشعر وتأدبه بأدب العرب فعزله وولى باذان وهو آخر من قدم اليمن من ولاة العجم ...تاريخ طبري ج1 ص484

اسلام اهل يمن به برکت نامه رسول الله (ص) و معجزه حضرت علي بن ابيطالب(ع) بوده است.

آلباني ارواء الغليل آورده:براءبن عازب مي گويد:پيامبر ص خالد بن وليد را به سوي يمن فرستاد براي دعوت به اسلام،اما قبول نکردند،سپس پيامبرص علي ع را فرستاد به سوي يمن و فرمودند:هرکس مي خواهد از سپاه قبلي همراه علي ع برود.براء مي گويد:من با علي ع رفتم،وقتي به سمت قوم يمن رفتيم،آن ها به سمت ما آمدند،اميرمومنان ع،نماز را با ما خواندند،و ما را يک صف کردند و جلوي ما ايستاد،و (فقط)نامه رسول خدا(ص) را براي آنها خواند،و همه طايفه همدان،اسلام آوردند.علي ع اين قضيه را به رسول خدا (ص) گزارش دادند،رسول خدا سجده شکر به جا آورد،و سر را بلند کرد و گفت:سلام بر اهل همدان سلام بر اهل همدان. عن البراء بن عازب قال : ( بعث النبي ( صلى الله عليه وسلم ) خالد بن الوليد إلى أهل اليمن يدعوهم إلى الإسلام فلم يجيبوه ثم إن النبي ( صلى الله عليه وسلم ) بعث علي بن أبي طالب وأمره أن يقفل خالدا ومن کان معه إلا رجل ممن کان مع خالد أحب أن يبقى مع علي رضي الله عنه فليعقب معه قال البراء : فکنت ممن عقب معه فلما دنونا من القوم خرجرا إلينا فصلى بنا على رضي الله عنه وصفنا صفا واحدا ثم تقدم بين أيدينا فقرأ عليهم کتاب رسول الله ( صلى الله عليه وسلم ) فأسلمت همدان جميعا فکتب علي رضي الله عنه إلى رسول الله ( صلى الله عليه وسلم ) بإسلامهم فلما قرأ رسول الله ( صلى الله عليه وسلم ) الکتاب خر ساجدا ثم رفع رأسه فقال : السلام على همدان السلام على همدان )ارواء الغليل ج2 ص230 المکتب الإسلامي - بيروت

اما درباره فتح ايران که آيا برکاتي داشته است يا نه؟ بايد بگوييم در اين فتح اهتمامي به ارشاد مردم، تعليم، فرهنگ سازي و تربيت آنها نداشتند آنان فقط در برابر اقبال مردم، شهادتين را بر زبان ايشان جاري مي ساختند و به برخي از حرکات و شعائر آنان را تمرين مي دادند بدون آن که عقيده باطلي را از ذهن ايشان بزدايند و فکر صحيحي را بر ايشان ترسيم نمايند. نتيجه اين فتوحات نيز آن بود که:بسياري از کشورها و مناطقي که در دوره خلفا فتح مي شدند، به سمت کفر و نافرماني بر مي گشتند و سپس دوباره به دست مسلمانان فتح مي شدند که اين نتيجه اکتفا به ظاهر اسلام بود

فتوحات خلفاي سه گانه، پيامدهاي ناهنجار درپي داشت:از جمله پيدايش طبقه جاهل مسلک مقدس مأب مانند، انحطاط اخلاق امت اسلام، در پي سرازير شدن مال و ثروت فراوان به درون سرزمين اسلامي، کاشت بذر اختلاف در جامعه اسلامي بر اثر مستي نعمت ثروت هاي بي حد و حصر

به جرأت مي توان گفت که همين فتوحات ، يکي از موانعي بود که سرعت پيشرفت اسلام را در سراسر جهان گرفت ؛ زيرا جناب عمر بن الخطاب و فرماندهان او در اين جنگ‌ها جناياتي را مرتكب شدند كه مردم را از دين اسلام منزجر و متنفر كرد . عمر تنها كاري كه كرد سر زمين‌هاي مردم را فتح كرد ؛ اما قلوب مردم را از دين اسلام منزجر كرد . و هنوز که هنوز است ، غير مسلمان ، دين مبين اسلام را دين شمشير و مسلمان را خونريز و خونخوار مي شناسند .

جهت اطلاع بيشتر از اين جنايات به اين آدرس رجوع کنيد

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

با سلام

دوست گرامي

در باره شهادت صديقه شهيده ، روايات فراواني در كتاب‌هاي شيعه وجود دارد كه حتي مي‌توان در اين باره ادعاي تواتر كرد ، ما در اين جا به جهت اختصار فقط به دو روايت اشاره مي‌كنيم :

سليم بن قيس، به نقل از سلمان فارسى، آورده است:

فقالت فاطمة عليها السلام : يا عمر ، ما لنا ولك ؟ فقال : افتحي الباب وإلا أحرقنا عليكم بيتكم . فقالت : ( يا عمر ، أما تتقي الله تدخل على بيتي ) ؟ فأبى أن ينصرف . ودعا عمر بالنار فأضرمها في الباب ثم دفعه فدخل .

كتاب سليم بن قيس ، تحقيق اسماعيل انصارى، ص 150 .

... حضرت زهرا(عليها السلام) فرمود: اى عمر، ما را با تو چه كار است؟ جواب داد: در را باز كن و گرنه خانه تان را به آتش مى كشيم! فرمود: اى عمر، از خدا نمى ترسى كه به خانه من وارد مى شوى؟! ولى عمر ابا كرد از اين كه برگردد. عمر آتش طلبيد و آن را بر در خانه شعله ور ساخت و سپس در را فشار داد و باز كرد و داخل شد... .

مرحوم كليني در كافي مي‌نويسد :

مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنِ الْعَمْرَكِيِّ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ جَعْفَرٍ عَنْ أَخِيهِ أَبِي الْحَسَنِ (عليه السلام) قَالَ : إِنَّ فَاطِمَةَ (عليها السلام ) صِدِّيقَةٌ شَهِيدَةٌ ... الكافي، الشيخ الكليني ، ج‏1، ص 458 ،

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات

با سلام

دوست گرامي

‏اولين شخصي که بر پيکر مطهر پيامبر صلي الله عليه و آله نماز خواند حضرت علي عليه السلام بود . در اين خصوص طبرسي روايتي را چنين نقل مي کند:

وَ فِي رِوَايَةِ سُلَيْمِ بْنِ قَيْسٍ الْهِلَالِيِّ عَنْ سَلْمَانَ الْفَارِسِيِّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ أَنَّهُ قَالَ: أَتَيْتُ عَلِيّاً ع وَ هُوَ يُغَسِّلُ رَسُولَ اللَّهِ ص وَ قَدْ كَانَ أَوْصَى أَنْ لَا يُغَسِّلَهُ غَيْرُ عَلِيٍّ ع وَ أَخْبَرَ أَنَّهُ لَا يُرِيدُ أَنْ يُقَلِّبَ مِنْهُ عُضْواً إِلَّا قُلِّبَ لَهُ وَ قَدْ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع لِرَسُولِ اللَّهِ ص مَنْ يُعِينُنِي عَلَى غُسْلِكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ؟ قَالَ جَبْرَئِيلُ فَلَمَّا غَسَّلَهُ وَ كَفَّنَهُ أَدْخَلَنِي وَ أَدْخَلَ أَبَا ذَرٍّ وَ الْمِقْدَادَ وَ فَاطِمَةَ وَ حَسَناً وَ حُسَيْناً ع فَتَقَدَّمَ وَ صَفَفْنَا خَلْفَهُ فَصَلَّى عَلَيْهِ وَ عَائِشَةُ فِي الْحُجْرَةِ لَا تَعْلَمُ قَدْ أَخَذَ جَبْرَئِيلُ بِبَصَرِهَا ثُمَّ أَدْخَلَ عَشَرَةً مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَ عَشَرَةً مِنَ الْأَنْصَارِ فَيُصَلُّونَ وَ يَخْرُجُونَ حَتَّى لَمْ يَبْقَ مِنَ الْمُهَاجِرِينَ وَ الْأَنْصَارِ إِلَّا صَلَّى عَلَيْهَ قُلْتُ لِعَلِيٍّ ع حِينَ يُغَسِّلُ رَسُولَ اللَّهِ ص إِنَّ الْقَوْمَ فَعَلُوا كَذَا وَ كَذَا وَ إِنَّ أَبَا بَكْرٍ السَّاعَةَ لَعَلَى مِنْبَرِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ مَا يَرْضَى النَّاسُ أَنْ يُبَايِعُوا لَهُ بِيَدٍ وَاحِدَةٍ إِنَّهُمْ لَيُبَايِعُونَ بِيَدَيْهِ جَمِيعاً يَمِيناً وَ شِمَالًا فَقَالَ عَلِيٌّ ع يَا سَلْمَانُ- فَهَلْ تَدْرِي مَنْ أَوَّلُ مَنْ يُبَايِعُهُ عَلَى مِنْبَرِ رَسُولِ اللَّهِ ص؟ِ-

در روايت سليم بن قيس هلالى از سلمان فارسىّ رضى اللَّه عنه آمده است كه گفت: به خدمت حضرت علىّ عليه السّلام رسيدم، و آن حضرت سرگرم غسل دادن پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله بود- زيرا رسول خدا وصيّت فرموده بود كه او را جز علىّ بن ابى طالب كسى غسل ندهد و خود خبر داده بود كه هنگام غسل او جسد مبارك به هر سمتى كه بخواهد خود بر مى‏ گردد و علىّ پرسيده بود كه هنگام غسل چه كسى مرا كمك مى‏ كند؟ و رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فرموده بود: جبرئيل [تو را يارى خواهد كرد].

چون از كار غسل و تكفين فارغ شد، من و أبو ذرّ و مقداد و فاطمه و حسن و حسين عليهم السّلام را داخل نموده و ما وارد شديم، در آنجا حضرت امير جلو ايستاده و ما در پشت آن حضرت بر رسول خدا نماز خوانديم، و عائشه در گوشه اطاق نشسته و هيچ توجّهى بما نداشت گويا جبرئيل ديدگانش را پوشانده بود، سپس هر بار ده نفر از مهاجرين و ده نفر از انصار (بيست نفر بيست نفر) را داخل خانه مى ‏نمود، آنان نيز نماز خوانده و خارج مى‏شدند، و به همين ترتيب همه جماعت مهاجر و انصار بر جنازه مطهّر نماز خواندند.

سلمان گويد: هنگام غسل جريان سقيفه را به گوش او رساندم و اينكه الحال أبو بكر بر منبر رسول خدا نشسته و مردم با او بيعت مى‏ کنند حضرت علىّ عليه السّلام فرمود: اى سلمان، آيا دانستى اوّلين نفر كه در منبر پيامبر با أبو بكر بيعت نمود كه بود؟ گفتم: نه، جز آنكه در سقيفه بنى ساعده أوّل كسى كه با أبو بكر بيعت نمود. الإحتجاج على أهل اللجاج( للطبرسي)ج 1 ص80

علامه امين نيز در اعيان الشيعه در اين خصوص از شيخ مفيد چنين نقل مي کند:

شيخ مفيد گويد: چون حضرت على (ع) از کار غسل دادن و تجهيز حضرت محمد (ص) فراغ يافت، جلو ايستاد و بر آن حضرت نماز خواند و هيچ کس در نماز خواندن بر پيامبر با على همراه نشد.مسلمانان در مسجد بودند و درباره اينکه چه کسى بر آن حضرت نماز گزارد و او را در کجا به خاک سپارند بحث و گفت‏ وگو مى‏ کردند.آن گاه امير المؤمنين به سوى آنان رفت و گفت: رسول خدا (ص) چه زنده باشد و چه مرده رهبر و پيشواى ماست پس شما دسته دسته بر جنازه پيامبر حاضر شويد و بدون آنکه امامى داشته باشيد و بر او نماز بخوانيد و برگرديد

در منابع اهل سنت نيز آمده است که اصحاب گروه گروه وارد خانه پيامبر صلي الله عليه و اله شده ونماز مي خواندند. روايتي را احمد چنين نقل کرده است :فَكَانُوا يَدْخُلُونَ مِنْ هَذَا الْبَابِ فَيُصَلُّونَ عَلَيْهِ ، ثُمَّ يَخْرُجُونَ مِنَ الْبَابِ الآخَرِ .مسند أحمد بن حنبل ج 5 ص 81 ا

بنابراين نماز پيامبر صلي الله عليه و آله که فقط يک بار واجب است، توسط حضرت علي عليه السلام خوانده شد و ديگر صحابه نيز بصورت گروه گروه بعد از نماز حضرت علي(ع) آمدند و بر پيکر پيامبر(ص) نماز گذاردند

موفق باشيد

گروه پاسخ به شبهات